Noem me naïef maar ik had nog nooit gehoord van Ashley Madison. De naam klinkt als die van een Amerikaans popsterretje, maar staat voor de grootste online vreemdgaan-community ter wereld. Ik dacht dat ik niet snel meer ergens van opkeek maar ik was  verbijsterd toen ik las dat er in de hele Verenigde Staten slechts drie (!) postcodes zijn waar ze géén Ashley Madison-account hebben. En dan betreft dit ook nog eens gebieden zonder internetbereik of waar bijna niemand woont.

Als dit krantenbericht klopt, heeft Amerika – goed voor ongeveer 320 miljoen inwoners verdeeld over zo’n 43.000 postcodes –  een evenredige geografische spreiding van mensen die het kennelijk niet zo nauw nemen met de echtelijke trouw. Al kan het natuurlijk zijn dat er een aanzienlijk aantal mensen tussen zit dat enkel uit nieuwsgierigheid een account heeft aangemaakt.

Ook in ons land zijn inmiddels verschillende van dat soort bedrijven actief. Cijfers over hoeveel procent van onze vaderlandse postcodes hierin vertegenwoordigd is, heb ik nog niet voorbij zien komen. Maar het zal vast wel een lucratieve business zijn.

En zodra er geld mee te verdienen valt, is cybercrime, alle criminaliteit op of via het internet, nooit ver weg. Zo ook bij ons aller Ashley; kwaadaardige hackers hadden zich toegang weten te verschaffen tot de personalia en de adresbestanden van de digitale (aspirant) schuinsmarcheerders. En toen was Leiden in last, want vervolgens werden de amoureuze klanten door nietsontziende cybercriminelen gechanteerd: betalen, anders zouden ze de wederhelft wel even inlichten over hun digitale dubbelleven.

Als ik dat lees schiet me prompt dat liedje van Rupert Holmes uit de jaren tachtig te binnen. Eigenlijk heette het Escape (de ontsnapping), maar het is bekender als de Pina Colada Song. Hij was ook op zijn vrouw uitgekeken en reageerde stiekem op een advertentie in de krant waarin een vrouw vertelt over haar voorkeur voor Pina Colada’s. Hij schreef dat hij die ook wel lustte. Zij schreef enthousiast  terug, waarna ze een date planden. Toen hij in de bar op de afgesproken tijd zat te wachten, zag hij niemand minder dan zijn eigen vrouw binnenkomen.

In het liedje liep het destijds goed af omdat beiden er wel de grap van inzagen, waardoor hun relatie werd gered.

Anno 2015 zou dit scenario ook cyberchantage kunnen voorkomen.

© Pascale Bruinen

Deze column is op 10 september 2015 verschenen in het Algemeen Dagblad.