Herken je dat, dat het lijkt alsof de dagen steeds korter worden? En dan bedoel ik niet dat het herfst wordt, maar dat de dag veel minder dan 24 uren lijkt te hebben? Dat uren eerder minuten lijken? Dat je denkt dat iets misschien een of twee jaar geleden is maar dan blijkt dat het in werkelijkheid veel verder achter je ligt?
Filosoferend over het waarom ben ik er na de nodige overpeinzingen uit. Volgens mij ligt het aan de leeftijd. Als tiener lijkt de tijd zich soms wel voort te slepen. Reikhalzend wordt lang van te voren uitgekeken naar feesten als Sinterklaas, Kerstmis en Carnaval. Tijd in overvloed om voorpret te hebben. Nu overkomt het me.
De meeste mensen hebben vanaf midden dertig alle mijlpalen in hun leven gehad: eerste echte liefde, eerste keer seks, studeren en op kamers gaan, eerste betaalde baan, die allereerste promotie, een eigen huis kopen, gaan samenwonen of trouwen; kinderen krijgen (en optioneel: scheiden).
Tegen de tijd dat je een jaar of veertig bent heb je dit allemaal al achter de rug. En dan is het eigenlijk alleen nog maar meer van hetzelfde. Je raakt in een bepaalde routine of misschien zelfs wel sleur. Het is op dat moment dat de tijd wel op hol lijkt te slaan. Het is een beetje vergelijkbaar met twee weken vakantie. De eerste dagen is alles nog nieuw en gaat de tijd lekker langzaam, de tweede week is alles meer vertrouwd en vliegen de laatste dagen voorbij.
De oplossing voor dit probleem is simpel: zorg zelf gewoon voor nieuwe mijlpalen. Maak op je 45e nog snel een liefdesbaby met je twintig jaar jongere minnaar. Ga vulkaan boarden, treinsurfen, limbo skaten of, zoals de Aussies doen, bungeejumpen boven water met vraatzuchtige krokodillen. Verandering doet je goed en vertraagt de tijd.
Gooi het roer dus gerust nog eens om en probeer wat nieuws. Eender wat, als het je maar uitdaagt. Stilstand is achteruitgang. Beter een poging gewaagd en mislukt dan moeten leven met eeuwige spijt dat je niet in het diepe bent gesprongen. Dus spring erin, desnoods met zwembandjes aan, en creëer die nieuwe mijlpaal. En zet en passant de tijd even stil.
© Pascale Bruinen
En wat doe jij om die gestaag doortikkende klok wat af te remmen? Verklap hier jouw geheim en inspireer daarmee anderen om hetzelfde te doen!
cool columns 
Veel suikerspinnen eten, gezien een gedenkwaardige uitspraak van onze columniste zo’n 10, of was het 20, of zelfs al 30 jaar geleden?
Hoi Nicole, je bent goed bezig met reacties achterlaten, leuk! Ja, die suikerspin…dat is je altijd bijgebleven. Grappig! En voor alle anderen: het gaat erom dat alles zo snel voorbij gaat, vluchtig is. Net als een suikerspin.Zo is het er en zo is het weer weg.
Groetjes en tot snel,
Pascale