Nu het nieuwe jaar net begonnen is heb ik wel een idee voor enkele goede voornemens voor, pak hem beet, ruim drie kwart van fietsend Nederland. Doe je licht aan, fiets in de goede rijrichting en steek en passant ook nog eens je hand uit als je afslaat.

Dit lijkt natuurlijk een enorme open deur intrappen maar als je de fietsende medemens op de keper beschouwt zie je al snel dat het geen overbodige luxe is. Ik zou ze de kost niet willen geven, de fietsers – jong én oud – die in het pikkedonker (meestal ook nog dito gekleed) tegen het verkeer in komen aansuizen als waren ze kamikaze piloten. Hierdoor schrik je je kapot omdat je er niet op bedacht bent en ze dus pas op het allerlaatste moment opmerkt.

Dat is niet alleen vervelend en gevaarlijk voor andere fietsers of voor voetgangers, maar vooral voor automobilisten. Hun snelheid is immers een veelvoud van die van de fietser, zodat er soms slechts een (fractie van een) seconde verschil zit tussen leven en dood. Het zou een goed idee zijn om  fietsers vanuit het perspectief van de automobilist te laten zien hoe onzichtbaar ze zijn in het donker. Een effect dat nog versterkt wordt bij regenweer.

Ik slaag er maar niet in te doorgronden wáárom iemand in de duisternis niet gezien wil worden. Dit in schril contrast met ondergetekende. In een toonbeeld van keurigheid ga ik in het donker niet op pad zonder een in werking zijnd voor- én achterlicht, reflecterende cirkels in de wielen en, last but not least, reflecterende banden om mijn arm en rugzak. Ik wil namelijk wél erg graag heelhuids thuis komen, maar het lijkt alsof ik de laatste der Mohikanen ben.

Dus, fietsend Nederland, verlos me uit mijn lijden als uitstervende soort en doe met mij mee. En breng, samen met mij, in 2012 massaal licht in de duisternis.

© Pascale Bruinen

Misschien een goed voornemen voor 2012?