In een van de artikelen over de MH17 valt mijn oog op een interview van een Nederlandse journalist met een plaatselijke bewoner van het rampgebied. De man betuigt zijn diepe medeleven met de omgekomen passagiers uit Nederland. Zelf kent hij ons land niet. Maar een kennis van hem is wel eens in Nederland geweest, zo vertrouwt hij de interviewer toe. Die had hem verteld dat het leven er goed was. Alles was er netjes en schoon, het was er heel mooi en alles was er goed geregeld. Het was, aldus die kennis, niet zozeer een land maar meer een sprookje.
Op de een of andere manier is deze zin me bijgebleven. Ons land een sprookje? Zo had ik het nog nooit bekeken. Maar hoe meer ik erover nadenk en hoe meer ik om me heen kijk, des te meer ik me realiseer dat deze Oekraïense man/Russische separatist wel eens gelijk zou kunnen hebben. Ik bedoel, kijk een keertje naar het journaal, klik op een internet nieuwssite of werp eens een blik in de krant. Als het over een buitenlandkwestie gaat, wil ik tien tegen één wedden dat men het elders slechter heeft dan hier. En dan druk ik me mild uit.
Het bloedvergieten in Irak. De aanslagen in Afghanistan, de bombardementen in de Gazastrook en de burgeroorlog in Syrië. En, stukken dichter bij huis, de brandhaard in de Oekraïne. Helaas is dit bepaald geen limitatieve opsomming.
Als het al geen oorlogsgeweld is dat een land teistert, dan zijn het wel uitbraken van een dodelijk virus (denk aan Ebola dat momenteel huis houdt in West-Afrika), onderdrukking (Iran, China, Noord-Korea, om maar wat te noemen), natuurrampen (een tyfoon op de Filippijnen) of verschrikkelijke, mensonterende armoede (in zoveel landen dat ik die hier niet kan beginnen op te noemen). In het ergste geval zelfs een combinatie van alledrie.
Zeker, in Nederland zijn helaas ook genoeg voorbeelden van geweld op straat te vinden. Inderdaad, ook wij hadden onze Mexicaanse griep en een watersnoodramp. En ja, ook hier leven mensen die de eindjes niet of alleen heel moeilijk aan elkaar kunnen knopen. En ik ben de eerste om toe te geven dat ik zelf ook vaak genoeg geklaagd heb over ditjes en datjes. Maar ondertussen leven wij wel in een beschaafd en democratisch land. En het beste bewijs voor die beschaving mocht ik onlangs zien in de respectvolle en waardige wijze waarop met onze doden werd omgegaan. Een groter contrast met de barbaarse toestanden die hieraan voorafgingen is nauwelijks denkbaar.
Hoe vaker ik word geconfronteerd met gruwelijke beelden uit verre en minder verre buitenlanden, hoe groter mijn waardering wordt voor ons eigen kikkerlandje. Het cliché dat je iets niet meer ziet als het te dichtbij is, is maar al te waar. Natuurlijk kunnen we blijven klagen over alles wat hier niet goed gaat of beter kan c.q. moet. Maar in plaats van te kijken naar wat we (nog) niet hebben, zouden we eens stil moeten staan bij en dankbaar moeten zijn voor alles wat we in dit kleine landje wél hebben en voor ons zo vanzelfsprekend is, maar waar ze elders alleen over kunnen dromen.
Vrede. Vrijheid. Onderwijs en gezondheidszorg voor iedereen. Rust. Schoon water in overvloed. Duizelingwekkende keuzes in etenswaren. Stemrecht. Onafhankelijke rechtspraak. Wetten en regels. Een goed wegennet en (best wel) betrouwbaar openbaar vervoer. Een fatsoenlijk en goed opgeleid politiekorps. Keurig onderhouden steden en dorpen. Genoeg vertier voor iedereen. Natuurparken, bossen en stranden. Prachtige musea. Goede voetballers. Gezelligheid. Vrolijkheid. Zorgeloosheid. Daarom kan ik de emotionele hartenkreet van onze minister van buitenlandse zaken, Frans Timmermans, dat wij “toch een ongelooflijk goed land zijn” alleen maar volmondig beamen.
Soms is ook wat je niet hebt ontzettend belangrijk. Zo hebben wij op ons gezegende stukje aarde geen losgeslagen zwaarbewapende idioten rondlopen, geen mijnenvelden, geen lawaai van inslaande granaten of mortieren, geen rokende puinhopen van wat eens een mooie woonwijk was en godzijdank ook geen kinderen, vrouwen of mannen die dodelijk getroffen worden door vijandelijk vuur. Wij hoeven niet iedere dag in angst te leven en ons af te vragen of we de volgende morgen nog halen. Wij hoeven ons niet met gevaar voor eigen leven op de weg te wagen om in een winkel van sinkel misschien wel de laatste snee brood te halen voor onze kinderen. Wij hoeven niet de stank van de dood te ruiken en de haat overal om ons heen te voelen.
Want wij leven in het sprookje dat Nederland heet.
© Pascale Bruinen
cool columns 
Dank Pascale, voetjes op de grond in dit mooie land. Waardevolle bespiegeling
Hee Wilma, hartelijk dank voor de moeite van het reageren en het fijne compliment. Goed weekend gewenst!
wake up call, super!
Hoi Els, bedankt voor je reactie. Mooi als het je aan het denken heeft gezet, daar doe ik het (ook) voor! Groetjes van Pascale
Wij voelen ons hier ook op ons gemak Pascalle, zeker weten. Een kennis uit Zuid-Afrika bezoekt elk jaar een paar weken ons land en verbaast zich telkens over de vele families die op zondag, te voet, per fiets of per auto er onbezorgd op uit trekken om in de natuur te genieten van onze prachtige bossen, meren en steden om vervolgens gezellig ergens een terrasje te pikken of in de openlucht heerlijk zitten te eten. In Zuid-Afrika blijkt dat niet te bestaan. Zou je daar namelijk met je gezin door de bossen gaan fietsen, loop je geheid de kans te worden overvallen, verkracht of vermoord. Tegelijkertijd wordt Zuid-Afrika alom geprezen voor zijn natuurlijke schoonheid.
Van de andere kant: op tv, in kranten en op Internet worden hoofdzakelijk de negatieve (gewelddadige) kanten van de mens uitgedrukt, in terreur, oorlogen, geweld, rampen etc. Brandhaarden zijn er altijd en overal op deze aardbol waar mensen blijkbaar de dienst willen uitmaken ten koste van het gepeupel en zich boven de natuur stellen. Toch is het merendeel van de landen op deze wereld gevrijwaard van oorlog, terreur en opstand; rampen en ongelukken gebeuren er overal, ook in ons mooie kikkerlandje.
In ons landje terroriseren we min of meer onszelf, door huftergedrag, burenruzies, (v)echtscheidingen, kindermishandeling, uitholling van de zorg etc. Dat staat echter in geen enkele verhouding tot datgene wat wij dagelijks mondiaal voorgeschoteld krijgen. Maar daarvoor is Nederland ook maar ’n heel klein deeltje van de grote aardkloot.
Hallo Jacques, dank je wel voor deze mooie en doordachte relativering. Plaatst alles ook in perspectief. Prettig weekend!
Geweldig mooi omschreven Pascale!!
Hoi Ed, dank je wel voor je compliment, dat vind ik altijd leuk om te lezen. Fijn weekend!
Hallo Pascale
Het is echt zo, dat wij in een land leven wat lijkt op een sprookje. Vaak denk ik, waarom gebeuren al deze gebeurtenissen zoals jij opsomt elders en niet ins ons land? Waarom zijn wij zo bevoorrecht? Ik weet het antwoord niet. Bedankt voor je mooie verslag.
Tinie
Hallo Tinie, dank je wel voor je reactie. Fijn om te lezen dat je het een mooie column vond. Fijne zondag nog!
Heerlijk, zoals jij dit omschrijft! We staan weer even met beide benen op de grond. Voor zolang als het duurt…..
Want morgen klagen we weer gewoon over die trein die 5 minuutjes te laat is, het netwerk dat er een middagje uit ligt, of het feit dat het aarbeienijs op is bij de supermarkt.
In Hongarije werden we destijds al met onze neus op de feiten gedrukt. Ik was daar in de tijd dat het nog “achter het ijzeren gordijn” lag. De Oost Duitsers die daar met vakantie waren werden helemaal stil van het feit dat er daar wel 3 soorten ijs verkocht werden! Wij zeiden toen: “en wij klagen als het aardbeienijs op is….” Een inwoner van het dorpje kwam op een dag helemaal juichend het zwembad in omdat hij eindelijk een spijkerbroek kon kopen. Hij had daarvoor 2 jaar lang een krantenwijk gehad!!! Dat zette me toen wel even aan het denken, maar vervolgens kom je terug in ons geweldige sprookjeslandje en is binnen de kortste keren maar alles weer gewoon en dus niet altijd goed.
Goed dat we mensen zoals jij hebben die ons daar af en toe weer even aan herinneren. Als ik dit lees denk ik onmiddellijk weer aan Hongarije!
Werk ze!
Hallo Inge, van harte welkom op mijn blog en wat leuk dat je de moeite neemt om een reactie achter te laten. Dank je wel voor het compliment, dat vind ik natuurlijk altijd leuk om te krijgen. Mooi zoals jij jouw herinnering aan Hongarije met mij en andere lezers wilt delen, daar steek ik in ieder geval ook weer veel van op. Zo leren we van elkaar en dat geeft weer nieuwe energie! Fijne dag nog! Hartelijke groeten van Pascale
Zelden heb ik ons landje zo zien verwoorden!natuurlijk gebeuren hier ook nare dingen ,maar in tegenstelling wat er in andere landen gebeurt ,zijn we bevoorrechtte mensen ,dank je wel Pascal.ik geef het door aan de mopperaars onder ons.vriendelijke groeten .ank
Hallo Ank, van harte welkom op mijn blog en wat fijn dat je de moeite neemt om een reactie achter te laten. Leuk ook zo’n complimentje! Dat vind ik ook het gave aan schrijven; als ik andere mensen daarmee kan aanzetten tot een andere invalshoek of als ik ze aan het lachen kan maken, dat is mooi. Dus: jij ook bedankt! Groetjes van Pascale