Het is weer die tijd van het jaar dat ik word overvallen door die ene, grote, vraag: zal ik wel of niet lekker ouderwets kerstkaarten gaan versturen naar al dan niet verre vrienden, familie en bekenden?
Vorig jaar heb ik me onder het motto van beter iets dan niets uit dit jaarlijks terugkerend dilemma gered door van die (gratis!) Hallmarkkaartjes te sturen per mail. Best grappig, ze bewegen nog ook en zo ziet de ontvanger in ieder geval dat er aan hem of haar is gedacht. Bovendien is het ideaal voor drukbezette mensen zoals ik die er soms pas erg laat aan denken; zo kun je je kerst- en nieuwjaarswensen ongestraft bij wijze van spreken nog op Kerstavond versturen. Ze komen toch een seconde later al aan.
Ondanks deze niet geringe voordelen zat het me toch niet lekker. Het voelde te zeer alsof ik me er gemakkelijk vanaf wilde maken (wat natuurlijk ook wel zo was, al was de geste daarom niet minder gemeend). Mijn onbehaaglijke gevoel werd er niet beter op toen ik bij de post prachtige handgeschreven en – nog erger – persoonlijk in elkaar geknutselde kerstkaarten ontving van mensen die ik op mijn beurt nog niet eens een lullig emailtje had gestuurd. Op een gegeven moment keek ik zelfs met angst en beven naar de buiten mijn huis rondscharrelende postbode, oprecht hopend dat hij niet wéér met kerstpost zou komen, bang als ik was dat er weer aan mij gedacht was door iemand die ik zelf had vergeten.
Zo kon het dus gebeuren dat ik, gekweld door schuldgevoel, in die donkere dagen voor Kerst 2013 om de haverklap achter mijn computer moest gaan zitten om snel het zoveelste Hallmarkmailtje de wereld in te sturen teneinde niemand ongewild te kwetsen. Want ja, helemaal niets terugsturen is natuurlijk not done.
Als je denkt dat dit zo ongeveer wel het dieptepunt moet zijn van mijn kerstkaartenmalaise, moet ik je teleurstellen. Want wat te denken van het “hoe-geef-ik-ongezien-mijn-kerstkaart-af-bij-de-buren”-gedoe? En nee, zeg me niet dat jullie daar geen last van hebben want als je een prettige relatie hebt met degenen die naast of tegenover je wonen wordt op dit vlak echt wel iets van je verwacht.
Ieder jaar opnieuw vind ik dit een lastige situatie. Kerstkaarten, compleet met postzegel en al, ergens op de post doen voor mensen die een deur verder wonen vind ik nodeloos ingewikkeld, stom en decadent. Maar het enige alternatief, de kaart dan maar in een envelopje zonder postzegel in de brievenbus van de buren duwen, kan worden opgevat als gemakzuchtig en vrekkerig. En daar wil ik in ieder geval liever niet zelf bij gezien worden.
Mijn oplossing? Ik maak gretig gebruik van de vroeg invallende duisternis. Zo loop ik, schichtig rondkijkend als een dief in de nacht, zo snel mogelijk van de ene naar de andere deur met mijn ongefrankeerde kerstkaarten.
Nu maar hopen dat ik tijdens deze stiekeme postronde niet op heterdaad word betrapt juist op het moment dat ik mijn hand door de brievenbus steek.
© Pascale Bruinen
Dierbare familieleden, vrienden, bekenden en collega’s: ik grijp deze gelegenheid aan om door te geven dat ik dit jaar geen kerstkaarten zal sturen noch e-cards zal mailen (voor mijn buren blijf ik alleen dit jaar nog bovenomschreven idiote uitzondering maken). Mijn genegenheid voor jullie is er echter niet minder om, dat jullie dit maar weten. Dus vanaf deze plek wens ik jullie allemaal alvast een heerlijke Kerst en een gelukkig, gezond en sprankelend 2015!
cool columns 
Nou, ik zou je toch een beetje voor gek verklaren als ik een kaart met postzegel in brievenbus zou vinden (of lui, haha…), maar ja, ik stuur helemaal geen kerstkaarten 😦 voel me nu wel heel schuldig.
Néé, niet doen!!! We moeten juist allemaal van dat vervelende schuldgevoel af, ik voorop, ha ha! Veel liefs van mij
Goede dag Pascale,
Leuk om weer je column te lezen. Ik zat enkele jaren geleden ook met dat probleem. Ik vond het zo’n verlplichting worden. Ik had er geen zin meer in. Ik stuurde dat jaar iedereen mijn laatste kerstkaart en gaf aan dat ik er mee stopte en het per mail ging doen. Ik gaf aan dat ik in plaats daarvan een bijdrage ging geven aan ” Joop naar Albanie/ Moldavië”. Deze man zag ik eerder bij zomergasten, zijn verhaal doen bij Paul de Leeuw.
Wat doe ik nu? Ik bedank per mail iedereen voor de kaart die ik krijg en schrijf er een persoonlijk bericht bij. Dat bericht kan vaak min of meer aangepast naar iedereen.
En ja ook mijn bijdrage gaat ieder jaar ook naar Joop.
Fijne dagen en alle goeds ( o.a. Mooie columns) voor het nieuwe jaar.
Joke
Hoi Joke, dank je wel voor de moeite van het reageren en dat je jouw verhaal hier deelt! Op jouw manier kan het natuurlijk ook. Prettige feestdagen en een gezond en goed 2015!
Heel herkenbaar ! :-)) vorig jaar geen kerstkaarten verstuurd en inderdaad bij iedere kaart die in de bus viel een soort van schuldgevoel. Ook ik sloop als een dief in de nacht door de straat om bij de buren een kaartje in de bus te stoppen. :-)) Dit jaar heb ik kort na Sinterklaas mijn kerstkaarten verstuurd om maar te laten merken dat ik al die lieve mensen niet vergeten ben en ze allemaal sfeervolle kerstdagen toewens. Het gaf me een fijn gevoel.
Pascale, fijn weekend, mooie kerstdagen en alle goeds voor 2015.
Dank, Thea, en jij vanzelfsprekend ook goede feestdagen gewenst en een gezond 2015!
Voor mij geldt een dergelijk probleem met de buren niet. Wij stoppen elk jaar ongegeneerd een ongefrankeerde kaart – wel in een nette envelop – bij elkaar in de brievenbus. Dat mag ook gerust overdag. Niemand die daar een probleem van maakt.
Ik merk wel, dat het aantal verstuurde kaarten elk jaar minder wordt. Zal ook wel met de kosten te maken hebben. Niet voor de kaarten, want die krijg je al voor een habbekrats, maar wel voor de postzegels. En vandaag las ik in de krant, dat de postzegels volgend jaar weer ’n stuk duurder worden.
Dan toch maar weer kiezen voor de digitale snelweg?
Weet je wat? Ik deel jouw column, dan is het alsof ik iedereen alvast een Zalig Kerstfeest en een Gelukkig Nieuwjaar wens. Toch?
Pascale, jou wens ik dan toch maar hier en nu mooie Kerstdagen en een gelukkig, voorspoedig en vooral succesvol 2015 toe. Vooral t.a.v. jouw eerste papieren kindje 🙂
de blauwe diender
Dank je wel Jacques, lief van je! Jij ook mooie feestdagen en een gezond 2015!
Hier worden kaarten ok heel ongeneerd in de brievenbus gestopt zonder zegel, maar ik ben ook lui en daar betaal je voor,……..veel geld heb ik gemerkt,..postzegels zijn inderdaad duur. Maar kerstkaarten, het blijft iets nostalgisch hebben!
Je hebt gelijk wat betreft die nostalgische waarde van kerstkaarten. Het is toch mooi dat mensen zich nog de moeite getroosten om ze te schrijven, maar dan hoop ik wel dat ze het plezier hebben gedaan en niet uit plichtsbesef.
Fijne feestdagen en een mooi 2015!
Ik laat het ieder jaar aan mijn vrouw over. Vorig jaar geen kaarten; wel emails met een digitaal gemaakte foto-kaart die dan wel weer door mij gemaakt was. Dit jaar geen kaarten en geen email. Schuldgevoel? Nee, gelukkig niet. Alleen al als ik kijk naar het wel zeer geringe aantal kaarten dat we ontvangen hebben.
Pascale, bedankt voor je columns. Ik hoop er nog veel te lezen en soms zijn ze zelfs een klein beetje een inspiratiebron voor mijn eigen columns in de lokale krant en Facebook.
Ja, zo kan het natuurlijk ook Theo! Fijn dat je je niet schuldig voelt. We leggen onszelf al zo veel op. En wat mijn columns betreft: heel graag gedaan. Mooi om te lezen dat ze voor jou een inspiratiebron kunnen zijn, daar word ik blij van! Prettige kerstdagen en een schitterend 2015 gewenst!