Lieve lezers van mijn blog,
Per 1 januari 2016 zal ik het Openbaar Ministerie gaan verlaten en niet langer als officier van justitie door het leven gaan. Na ruim zeventien jaar vind ik het namelijk hoog tijd voor een nieuwe stap. Andere horizonten lonken.
Voor mensen die mij goed kennen en/of op deze blog mijn columns hebben gevolgd, zal mijn beslissing niet als een donderslag bij heldere hemel komen. Ik ben de afgelopen jaren namelijk in een persoonlijk ontwikkelingsproces terecht gekomen dat nieuwe uitdagingen op mijn pad heeft gebracht waarmee ik heel graag verder wil.
Een aantal van jullie weet dat ik hiermee onder andere schrijven bedoel. Schrijven is voor mij van meet af aan veel meer geweest dan zomaar een tijdverdrijf. In het begin heeft het vooral gefungeerd als tegenwicht voor alle ellende die ik beroepshalve tegenkwam. Maar na een tijdje is gebleken dat het voor mij bovenal een prachtige manier is om verbinding te maken met anderen, iets waaraan ik steeds meer behoefte heb gekregen.
Ik heb dan ook gemerkt dat ik erg gelukkig word van schrijven. Zeker als mensen daardoor geïnspireerd worden om iets vanuit een andere invalshoek te bekijken, als mijn woordkeus mensen aan het lachen maakt of juist een traantje doet wegpinken. Kortom, als mijn pennenvruchten anderen raken, diep van binnen.
Maar het schrijven heeft me tevens kennis laten maken met hele bijzondere mensen, me veel beter in balans gebracht en me tenslotte ook veel opener gemaakt. Hierdoor ben ik nog ontvankelijker geworden voor al het mooie dat het leven verder te bieden heeft. En dat is heel wat.
Want hoe mooi mijn baan als officier van justitie ook is en hoe betekenisvol ik in die hoedanigheid al die jaren ook ben geweest voor ontelbare slachtoffers, talloze verdachten en de maatschappij in haar geheel, er bestaat ook nog een hele grote, schitterende wereld buiten het strafrecht. En ik kan niet wachten om die te gaan verkennen.
Daarom zal ik mij in het nieuwe jaar onder andere gaan toeleggen op het uitbouwen van mijn schrijfactiviteiten. Daarnaast ben ik onlangs begonnen met het geven van lezingen. Want als schrijver heb je weliswaar een prachtig, maar ook redelijk eenzaam beroep. Middels het geven van lezingen wil ik graag al mijn opgedane kennis en ervaring, zowel op het juridische vlak als op dat van persoonlijke groei en perspectiefverandering, met anderen gaan delen. Mocht je interesse hebben, kun je me vinden op de sites van sprekersbureaus ZijSpreekt en Speakers Academy.
Want ik vind niets mooier dan mensen te inspireren om het beste uit hun leven te halen en hun hart te volgen. Dat doe ik zelf immers ook.
Naast deze bezigheden zal ik mij ook serieus gaan oriënteren op andere manieren om dienstbaar te kunnen zijn aan de samenleving. Want ik zit nu eenmaal zo in elkaar dat ik in mijn werk altijd het gevoel moet hebben om iets goeds te kunnen doen voor een ander, op welke wijze dan ook.
Binnenkort zal als eerste stap mijn nieuwe website, http://www.pascalebruinen.com, online komen. Ik geef op deze site en via mijn Facebookpagina’s een seintje als het zover is.
Omdat ik vind dat afscheid nemen niet bestaat, ga ik ervan uit dat ik de mensen met wie ik binnen en buiten de organisatie heb mogen samenwerken en die me dierbaar zijn vast nog wel eens elders, in een andere hoedanigheid, zal tegenkomen.
Ik kijk terug op veelbewogen jaren. Jaren van heel hard werken maar ook van heel veel voldoening omdat ik mijn leefomgeving een stuk veiliger heb gemaakt. Dat heb ik natuurlijk niet alleen gedaan.
Daarom spreek ik hier allereerst een oprecht woord van dank uit aan de medewerkers van het Openbaar Ministerie. Aan alle bevlogen parketsecretarissen die voor mij door de jaren heen een rots in de branding zijn geweest; aan alle hardwerkende mensen van de administratie die ik lastig heb gevallen met mijn eindeloze verzoeken om zaken op het laatste moment nog te completeren; aan bereidwillige collega’s in alle lagen van de organisatie die mij met de meest uiteenlopende dingen hebben geholpen (ict-mensen: deze is ook voor jullie!); aan mijn collega-officieren met wie ik menig moeilijk maar ook grappig moment heb mogen delen en van wie ik veel heb geleerd; aan alle bezielde collega’s die ik mocht tegenkomen in mijn beleidsportefeuilles en niet in de laatste plaats aan de parketleiding en het College van procureurs-generaal die mij het vertrouwen en dus de unieke kans hebben gegeven om op een heel persoonlijke manier over mijn werk te gaan schrijven toen niemand anders dit nog deed.
Maar ik ben zeker ook dank verschuldigd aan alle strafrechters en griffiers met wie ik meer dan duizend zittingen heb gedaan (al heb ik me soms ook niet kunnen vinden in hun vonnissen); aan de strafadvocaten die me scherp hebben gehouden (hetgeen ik de ene keer meer kon waarderen dan de andere keer); aan de mensen van de (jeugd)reclassering die blijven geloven in het goede van de mens (een enkele keer tegen beter weten in); aan de gedreven mensen van Slachtofferhulp die zoveel goeds doen; aan alle enthousiaste collega’s in de Veiligheidshuizen en aan alle andere ketenpartners met wie ik zo prettig en constructief heb mogen samen werken.
Temidden van al deze ketenpartners wil ik echter vooral de politie bedanken voor al die jaren van intensieve samenwerking. De mensen die daar werken nemen een speciaal plekje in mijn hart in. Ik heb groot respect voor het mooie maar vaak o zo moeilijke werk dat ze doen.
Tenslotte spreek ik de hoop uit dat de strijd voor de goede zaak wordt voortgezet. Ik zal vanaf 1 januari a.s. in ieder geval mijn uiterste best gaan doen om de wereld op tal van andere manieren een stukje veiliger, mooier en gezelliger te maken.
Pascale Bruinen
cool columns 
Prachtig geschreven Mevrouw Bruinen, ik hoop echter dat u wel uw columns blijft schrijven in het AD. Ik kijk er altijd naar uit elke donderdag. Tja wat moet je hier verder van denken dat u stopt als OVJ.Zal u het niet gaan missen? Die mooie toga wachter van de wet! Een integere Officier is een verrijking van de samenleving vind ik. En weet u er zijn al zoveel schrijvers gelukkig hele goeie dat wel, mijn mooiste boek vond en vind ik nog steeds Karakter van Bordewijk dat boek staat in mijn hersenen gegrift, het mooiste citaat uit dat boek vind ik “Wat de edelstenen van het zieleleven betreft is elk mens een vrek, hij bewaart ze diep in de bankkluis van z’n hart in het licht van z’n herinnering” (pag 91) als je dit kunt schrijven dan ben je een hele grote denk ik.Ik hoop dat u uw weg vindt in het literaire egocentrische wereltje waar veel afgunst heerst zoals u wel weet. Maar u bent een vrouw met Karakter dus lukt het u nu ook wel. Dus heel veel succes in uw nieuwe leven en dat met die boom in uw tuin: er komt altijd weer nieuw leven, over een tijdje wordt u misschien wel Oma dat is toch ook prachtig. Heel veel geluk toegewenst! afz Nico Lindhout.
Beste heer Lindhout, dank u wel voor de mooie en bemoedigende woorden en uw gelukwens. Ja, die zinssnede die u aanhaalt is inderdaad geweldig, dat zijn van die passages die je graag zelf zou hebben geschreven. Ik ga er in ieder geval mijn best voor doen! De column in het AD zal wat mij betreft in deze vorm per 1 januari a.s. niet worden voortgezet. Ik ben dan immers geen officier meer. Bovendien doe ik dit inmiddels al ruim drie jaar. Fijn dat u zo’n fan bent, dat doet me goed. Maar wie weet kan ik terugkeren met een andere column of met anderszins leeswaardige stukken in de krant, wie weet? U kunt me in ieder geval hier blijven volgen en binnenkort natuurlijk ook op mijn nieuwe website. Dat van dat nieuwe leven vind ik prachtig, alleen dat oma worden mag wat mij betreft echt voorlopig nog even worden uitgesteld :-))) Hartelijke groeten van Pascale
Ha Ha Ha! Oma worden is ook fijn.Want kleine kinderen worden groot.
Ja maar laten we zeggen over een jaar of 5 à 10…
Ah, Pasacale …. een afscheid en een nieuw begin. Ik had dit niet verwacht. Altijd gedacht dat jij voor eeuwig officier van justitie zou blijven. Niet dus. Wat je aan toekomst beschrijft, klinkt ook erg aanlokkelijk. Ik wens je heel veel succes toe met al je toekomstige ontwikkelingen. Wie schrijft, die blijft!
Tja, eeuwig is misschien ook wel een beetje érg lang, ha ha! Dank je wel voor je bemoedigende woorden, die stel ik erg op prijs!
Pascale, ik wens je veel succes met je verdere carrière als schrijfster. Ik ben je al heel lang aan het volgen en vind het reuze interessant wat je allemaal beschrijft. Ook jouw boek heb ik onlangs gelezen en als leek is mij nu het e.e.a. duidelijk geworden wat er allemaal vooraf gaat alvorens iemand voor de rechtbank verschijnt. Dankjewel voor de leuke verhalen en hoop hier nog veel van te kunnen lezen.
Beste Tinie, dank je wel voor je bericht en goede wensen. Fijn dat je dankzij mijn boek een beter beeld hebt gekregen van hoe het eraan toe gaat in een strafzaak, dat was ook de bedoeling van mijn boek. Fijn als je me wilt blijven volgen, ik zal mijn best blijven doen om datgene te schrijven wat je graag wilt lezen!
Ik vind het echt jammer dat je weggaat van het OM ,heb je collums op het werk altijd met veel bewondering,plezier en soms met een brok in mijn keel gelezen. Daardoor ben ik ook je andere collums gaan lezen en volgen. Heel veel succes met je volgende uitdagingen zal je in de toekomst zeker blijven volgen .Groeten Shpresa
Hartelijk dank voor je mooie reactie, die raakt me echt. Wat fijn dat je me ook na 1 januari a.s. wilt blijven volgen, dank voor je vertrouwen. Ik ga er de schouders onder zetten en er wat moois van maken!
Maar…. Wie gaat er nu schrijven over wat de mens drijf om OvJ te worden? En de gedachten en twijfels daarbij?
Beste Eduard,
Het menselijke gezicht tonen achter de ovj heb ik met ontzettend veel plezier gedaan. Daar ben ik ook trots op. Maar ik zie het zo: ik heb het pad geëffend en nu zullen anderen hiermee ongetwijfeld wel verder gaan. Ik heb inmiddels meer dan drie jaar lang wekelijks een column over mijn werk geschreven en een best wel lijvig boek. Ik wil me niet blijven herhalen, dus nu is het voor mij tijd om iets anders te gaan doen.
Wat stoer dat je deze stap genomen hebt Pascale en wat beschrijf je het allemaal weer hartverwarmend. Ik weet zeker dat mensen zoals jij de wereld een stukje beter/mooier/veiliger maken. Goed dat je je hart volgt en fijn dat wij lezers dus nog veel van je zullen horen. Heel veel succes in de toekomst bij al je mooie plannen en ik blijf je volgen.
Hartelijke groet, Caroline
Beste Caroline, dat is wel een heel mooi compliment, veel dank daarvoor! Fijn dat je me ook na 1 januari 2016 wilt blijven volgen!