Heel soms gebeurt het onwaarschijnlijke: ik raak ontroerd door een reclamespotje. In dit geval gaat het om – ik durf het bijna niet te zeggen – een wasmiddelcommercial van een grote discount supermarkt. Voor de enkeling die ‘m nog niet gezien heeft volgt hier een omschrijving:

De muziek van True Colors van Cindy Lauper zet in, dit keer gezongen door een welluidende en gevoelige mannenstem. 

You with the sad eyes…

Shot 1: moeder (haar hoofd komt niet in beeld) duwt deur wasmachine dicht, Schattig Klein Meisje gekleed in zalmkleurig jurkje met witte maillot (verder te noemen: SKM) zit op haar knietjes voor het apparaat en kijkt aandachtig ernaar. PB: Mijn nieuwsgierigheid is meteen gewekt. Waarom zou het kind zo geïnteresseerd zijn in een wasbeurt?

Shot 2: we zien SKM weer pal voor de wasmachine zitten staren, alleen dit keer wordt ze van achteren gefilmd. PB: het beeld van dat wachtende onschuldige meisje met haar haren gevangen in twee aandoenlijke staartjes grijpt me onverwacht naar de strot. Het doet me zo denken aan mijn eigen dochter op die leeftijd. Waar is toch de tijd naartoe dat ik haar haartjes mocht borstelen en haar staartjes mocht versieren met de mooiste elastiekjes?

…don’t be discouraged, though I realize…

Shot 3: SKM ligt nu een stukje verderop op de grond en speelt verveeld met wat wasknijpers.

…in a world full of people, you can lose sight of it all

Shot 4: nu zit SKM met een verdrietig gezichtje pal voor de glazen deur van de wasmachine. Ze staart intens, haar hoofdje draait mee in hetzelfde ritme als de trommel. PB: ik weet op dat moment nog steeds niet waarom ze daar zit, maar ik vind haar zo zie-ie-lig.

Shot 5: we zien SKM staan voor de wasmachine, in haar handen heeft ze een speelgoedsaxofoon. Ze kijkt treurig.

And the darkness inside you will make you feel so small

Shot 6: nu ligt SKM op haar rug met haar hoofd richting de wasmachine, haar armen gespreid, terwijl ze met een serieus snoetje naar de draaiende trommel achter haar kijkt;

Shot 7: de was is eindelijk klaar, moeder (nog steeds zonder hoofd) heeft een vrolijk gekleurde knuffelgiraffe in haar hand. Bij SKM breekt voor het eerst een stralende lach door.

(Muziek zwelt aan). But I see your true colors shining through…

Ze rent op haar moeder af, sluit met een zielsgelukkige blik haar knuffel – waarvan nu blijkt dat die dus al die tijd in de wasmachine zat – in de armen en drukt hem met een dikke kus tegen zich aan. PB: nu kun je me wegdragen. Ik knipper wat al teveel met mijn ogen en moet ineens vaker slikken. Dit is Ontroering met hoofdletter O.

True colors…

Ik heb geen verstand van marketing maar dit lijkt me reclame-technisch een hoogstandje. Zó knap om dit te bedenken rondom zoiets banaals als een wasmiddel. Ter vergelijking hoef je alleen maar die nagesynchroniseerde draken van andere commercials op te roepen, bijvoorbeeld van die witte gigant waar ze megagrote lakens aan een helikopter hangen en die niet verder komen dan “totaal vernieuwde waskracht/vlekformule”. Nee, dan dit spotje. Zeker als je nagaat dat het ook anno 2016 nog steeds zo is dat vrouwen doorgaans de was doen gaat dit filmpje WHAM-BOEM-BAAF recht het hart in van iedere vrouw/moeder (tenzij dat je van steen bent).

Briljant!

© Pascale Bruinen

.