Dit is een waar gebeurd verhaal. Zij het gelukkig niet bij mij, maar bij argeloze landgenoten die de pech hebben op een onbewaakt ogenblik oogcontact te maken met iemand die niet kan wachten ein-de-lijk een andere Nederlander tegen te komen in het boze buitenland.

Locatie: zwembad op camping in Zuid-Frankrijk.

Dader: Nederlandse vrouw van middelbare leeftijd die geen vijf minuten haar mond kan houden.

Slachtoffers: Nederlands koppel dat toevallig de pech heeft naast haar te liggen.

Aangezien ik mij – helaas –  ruim binnen gehoorsafstand bevind, volg ik ongelovig hoe zij binnen tien minuten door een spervuur van vragen er al achter is gekomen dat:

–       dit al zijn tweede vrouw is;

–       ze erg verliefd zijn;;

–       beiden nog goede contacten onderhouden met de wederzijdse exen;

–       haar prille zwangerschap naar wens verloopt;

–       zij ook vaker op wintersport gaan;

–       zij aan hardlopen, fitness en volleybal doet.

Intussen probeer ik op alle mogelijke manieren te voorkomen dat zij in de gaten krijgt dat wij ook uit Nederland komen. Aangezien ik een Nederlands boek lees, draai ik me met mijn rug naar haar toe en praat zo min mogelijk met de rest van mijn gezin. Helaas kijkt ze meteen gretig op als de kinderen uit het zwembad komen en nietsvermoedend al van afstand naar ons beginnen te roepen. Mijn wilde “kappen nou”-gebaren worden daarbij vrolijk genegeerd.

Bijna dreigen wij zo ook slachtoffer te worden van haar niet aflatende opdringerigheid, maar we weten ten koste van alles te voorkomen dat ze oogcontact met ons krijgt en dat helpt.

De dader heeft dus noodgedwongen al haar pijlen op het arme kansloze koppel gericht en rust niet voor ze hen heeft gedwongen om al dezelfde avond “gezellig” samen te barbecuen.

© Pascale Bruinen

Mijn ervaringen met landgenoten in den vreemde zijn helaas niet onverdeeld positief. Misschien hebben jullie wel bewijzen van het tegendeel? Zou ik leuk vinden om te horen en zo het beeld wat bij te stellen.