De laatste jaren duikt het fenomeen “loverboy” op; een jongen die doet alsof hij verliefd is op een meisje, haar in het begin overlaadt met aandacht en cadeautjes en haar ondertussen door chantage, bedreiging en geweld steeds verder isoleert van haar familie en vrienden. Hierdoor wordt ze steeds afhankelijker van hem.
Eenmaal dolverliefd merkt ze dat ze gestaag minder aandacht krijgt en droogt ook de stroom presentjes ineens op. Hij stelt geldproblemen te hebben en geeft haar hiervan de schuld.
Het verliefde meisje snapt niks van deze ommekeer en wil hem uit liefde en schuldgevoel op alle mogelijke manieren helpen. Op dat moment slaat de “loverboy” toe door het meisje schijnbaar moeiteloos over te halen om als prostituee voor hem te gaan werken. Als ze écht van hem houdt, moet ze dat maar op die manier “bewijzen.”
Juridisch gezien is dit een vorm van mensenhandel, een manier waarop grof geld wordt verdiend door aan te zetten tot prostitutie, soms letterlijk over de rug van meisjes die oprecht dachten dat ze de ware liefde hadden gevonden.
Omdat het hele proces niets, maar dan ook niets met echte liefde te maken heeft, pleit ik voor het loslaten van de veel te romantische term “loverboys” en dit om te dopen in “pooiergozers”. Want het zijn gewoon ordinaire souteneurs. Overigens zijn het tegenwoordig ook regelmatig meiden die andere meisjes overhalen zich te prostitueren.
Probleem is hoe deze pooiergozers te herkennen, want liefde, aandacht en (normale) cadeautjes horen ook thuis in alle gewone liefdesrelaties. Wees in ieder geval alert op bepaalde signalen bij meisjes, zoals plotseling uitdagendere kleding en make-up dragen, liegen, bedriegen, weglopen, schooluitval, nieuwe “vrienden” terwijl de oude worden verwaarloosd, een slaafse houding ten opzichte van het nieuwe vriendje, obsessief bezig zijn met een of meerdere gsm’s, gedragsveranderingen, rondhangen op vreemde of afgelegen locaties, schuldopbouw of juist opeens beschikken over (dure) nieuwe spullen en contant geld.
Onze meiden moeten weten dat echte liefde nooit isoleert, maar verbindt, nooit chanteert maar los kan laten en nooit eist dat je verandert maar je juist neemt zoals je bent. Echte liefde is onbaatzuchtig, onvoorwaardelijk en onovertroffen in het bieden van warmte, geborgenheid en respect.
Zegt het voort.
Want iedere meid die uit de klauwen van een pooiergozer blijft, is er één.
© Pascale Bruinen
Deze column is op 12 maart 2015 verschenen in het Algemeen Dagblad
cool columns 
Wel mee eens, maar ja wat is liefde?
All you need is… , second love, datingsites, memories…, een nieuwe man voor mama…
noem ze maar op. Het is allemaal gedwongen. Een relatie kan ontstaan, omdat je elkaar opvalt ( liefde op het,eerste gezicht…) daarna moet het groeien en is het geven en nemen.
Hopelijk gaan de ogen op tijd open. Materialistisch denken moet ook weg.
Liefde is iets heel gevoeligs. Een zoen, een arm, troostend woord, een liefdevol
gebaar.
Goed stuk!! Al denk ik dat ik vannacht nog wel een paar keer wakker schiet van dat plaatje!!
Het enge aan dat soort figuren is dat ze heel geraffineerd werken…ze weten precies wie ze moeten pakken en hoe. En de slachtoffers zitten vervolgens diep in de ellende, heel jong al, en zie er dan maar eens uit te komen. Verschrikkelijk!
Helemaal mee eens. Weg met de pooiergozers!!!
Soms ben ik zooo blij dat ik alleen zoons heb om me druk over te maken en geen dochters, ik moet er niet aan denken dat zoiets gebeurt…….. Hoe dan ook is het goed om je kinderen met argus-ogen te bekijken!
Isolatie, ook van de ouders!! Je kunt je dochters niet genoeg waarschuwen!