De eerste reacties op mijn boek beginnen binnen te druppelen. Hoewel ik gevleid ben als mensen me een welgemeend compliment geven, ben ik vooral benieuwd naar wat mijn naaste omgeving ervan vindt.
Mijn man heeft mijn manuscript voor publicatie in één ruk uitgelezen. Hij vond het geweldig, behalve het deel waarin hij zelf voorkwam. Hij was op dat vlak zodoende strenger dan mijn redacteur.
Mijn moeder, een vitale 85-jarige die nog hartstikke scherp is van geest, heeft mijn boek nog niet helemaal uit kunnen lezen. Daarvoor is ze – gelukkig – te druk geweest met het bijwonen van gezellige activiteiten. Maar wat ze heeft gelezen, heeft indruk op haar gemaakt.
“Ik dacht te weten wat je zoal moest doen voor je werk, maar dat je zoveel afschuwelijke dingen hebt meegemaakt, had ik nooit kunnen denken. Dat jij dat kunt! Dat werk zou echt helemaal niks voor mij zijn geweest!”
Ik moet dit even laten bezinken. Welbeschouwd heeft ze natuurlijk gelijk. Als officier kom je nu eenmaal vooral in aanraking met het slechte in mensen.
De reactie van mijn kinderen is weer een heel ander verhaal.
Dochterlief, typisch kind van de digitale wereld, appte tot mijn verbazing kort na ontvangst: “Ben al bij hoofdstuk 4 van het boek!” (met smiley).
Ik appte meteen terug: “Hi hi hi, ik krijg je wel aan het lezen…Hoe vind je het?”
“Heel leuk om te lezen en heb ook vaker moeten lachen!” (dit keer inclusief twee smileys met knipoog).
Mijn zoon, een verwoed en vooral zeer kritisch lezer van wereldliteratuur, is nog niet eens aan mijn boek kunnen beginnen.
“Zodra ik twee andere boeken uit heb, begin ik aan dat van jou”, belooft hij me. Hij weet me wel alvast te vertellen dat hij de eerste regel, “Er wordt me weleens gevraagd waarom ik officier van justitie ben geworden”, geen goed begin vindt. “Niet origineel genoeg”, is zijn oordeel.
Au! Dat doet toch wel een beetje pijn als nota bene mijn eigen vlees en bloed dit zegt.
Terwijl ik zijn commentaar dapper probeer te verwerken, vervolgt hij quasi serieus: “Ik zeg dit om te voorkomen dat je diva-gedrag gaat vertonen”.
Ik proest het uit.
Vlak voor mijn optreden in RTL Late Night krijg ik nog een appje van hem.
“Diva, succes vanavond!”
© Pascale Bruinen
Deze column is eerder op 12 februari 2015 verschenen in het Algemeen Dagblad
cool columns 
Heerlijk!!!
En je deed dat goed op RTL Late Night, diva!
Ha ha! Bedankt!
Heldere en vooral eerlijke reacties van jouw moeder, van H. en van jouw kinderen op een mooi boek Pascale.
Ik weet, uit ervaring, dat het altijd erg lastig is om reacties uit je naaste omgeving, zoveel mogelijk te objectiveren. In feite kan dat natuurlijk niet, want die mensen kennen ook vrijwel alle andere karaktereigenschappen van je, en nemen die onbewust mee in hun be-, of -veroordeling.
Je moet als auteur tegen een stootje kunnen. Immers, als auteur schrijf je dingen op die uit jezelf komen en die niet door anderen worden gedicteerd.
Zover ik, als iemand die je persoonlijk niet kent, je op jouw schrijverstalenten kan en mag beoordelen, zou ik zeggen dat er geen negatieve kritiek zal volgen. Maar, je weet nooit waar stille krachten zich bundelen om, geheel onverhoeds, uit onverwachte hoek of kring, toe te slaan.
Ik vermoed dat jij die wel zal weerstaan. Zeker met die door Frank de Kramer in het tv prgramma De Wandeling zo mooi gevormde mening over twee persoonlijkheden, t.w. de strenge en weloverwogen OvJ en de sympathieke, goedlachse mens Pascale Bruinen.
Daartussen in laveert nu met veel enthousiasme de auteur Pascale Bruinen.
Overigens heb ik van mijn broer Alfons (kunstschilder) geleerd dat de meest negatieve kritiek juist kom van mensen die dichtbij staan. Hoe verder af mensen staan, des te positiever wordt de feedback. Dat laatste komt juist doordat die mensen in hun beoordeling niets meenemen dat op jouw persoon slaat. Simpelweg, omdat ze jou niet als zodanig kennen.
Zalig, jouw kids zijn zalig,…..en ik wil wel graag je boek lezen en weten waarom je officier van justitie bent gworden,…
:-))
Zolang ik vrijdags zie dat het jou én mij moeite kost om jou fysiek fit te houden, zie ik er niet veel ‘diva’ in terug; samen blijven we goed geaard 😉
Ha ha ha!!! LOL!