Ik zit nietsvermoedend achter mijn bureau als mijn opleider ineens aankondigt dat ik naar een gerechtelijke sectie moet. Pardon? Even denk ik nog dat een grapje is, maar het blijkt een serieus voorstel. Hoort bij de opleiding.
Het idee om lijfelijk aanwezig te moeten zijn als een dode van boven tot onder wordt opengesneden vind ik niet bepaald aanlokkelijk. Ik verdring deze informatie in de veronderstelling dat het toch al heel raar moet lopen, wil er zich binnenkort een dergelijke onverkwikkelijke situatie voordoen. Vanaf nu mogen er gewoon geen niet-natuurlijke doden meer vallen.
Twee dagen later ben ik met kramp in mijn maag onderweg naar het mortuarium van het ziekenhuis. Eentje is toch verscheiden, hoogstwaarschijnlijk door een overdosis harddrugs. De politie troost me met de mededeling dat ik ontzettend veel geluk heb. Mijn eerste lijk is namelijk een vers lijk. Om vervolgens in geuren en kleuren te verhalen over de staat waarin een oud waterlijk pleegt te verkeren.
Naar goed plaatselijk gebruik wordt er voorafgaand aan het snijfestijn eerst gezellig samen vlaai gegeten met de politie, de patholoog-anatoom en zijn slagershulpje. Een beer van een vent met handen als kolenschoppen. Ik krijg nauwelijks een hap door mijn keel.
Maar dan moet ik er aan geloven. Het lijk van de onfortuinlijke man ligt op een stalen tafel. Kort na de incisie in Y-vorm begin ik een penetrante rotte eieren lucht te ruiken. De patholoog zegt dat we allemaal zo ruiken van binnen. Lekker!
De ervaring valt uiteindelijk mee. Ik val niet flauw, hoef niet over te geven en vind het zelfs interessant om menselijke organen van zo nabij in het echt te zien.
Bij thuiskomst sla ik de spaghetti bolognese voor één keertje over.
Kwestie van verkeerde associaties.
© Pascale Bruinen
Deze column is eerder verschenen in het Algemeen Dagblad en heeft geleid tot de titel van mijn eerste boek, Mijn eerste lijk is gelukkig vers.
Dit is een wat minder vers lijk…
cool columns 
Ik moet er niet aan denken al lijkt t me wel leerzaam.
Hoe train je dat? Eerst een neplichaam?
Of filmpjes kijken?
Het eelt op,de ziel kun jeniet wegsnijden,
Maar omte zeggen dat het je niets meer doet…?
De geur schijnt ook niet aangenaam.
Past daar een methode voor?
En achter af dan een debriefing?
Opmerkelijk omdan samen dan vlaai te eten?
Op kosten van wie?
Gebeurt het bij de politie en justitie weekelijk om
na werk of heftige klus standaard een kroeg in te duiken
zoals in films geroond wordt.
Ik ken het etablissement niet.
Je zult ze zien zien zitten…de rechterlijke macht
al dan niet in kostuum, uniform of toga.
Snel een snapshot maken.
Niemand zal t geloven!!
Ik herkende het verhaal uit het boek
dat we kochten voor onze zoon.
Hij heeft inmiddels zijn bachelor!
Nu op voor master! En een stageplaats.
Goede zomer gewenst. Hier is het soms herfst.
Mijn welgemeende felicitaties voor je zoon, dat is mooi! Ik ga in ieder geval voor hem duimen…Enne…, vandaag lijkt het zowaar weer zomer! Fijn weekend, hartelijke groeten van Pascale