De jonge vrouwelijke verdachte die de zittingzaal binnenkomt is een charmante verschijning, modern gekleed en met een vlot kapsel.
Ze wordt ervan verdacht als inzittende van een geparkeerde personenauto ernstig letsel te hebben toegebracht aan een passerende fietser door juist op het moment dat deze langs reed in een ultrakort moment van onoplettendheid de deur open te doen. Dit is weliswaar een overtreding – er is dus sprake van een bepaalde mate van schuld en niet van opzet – maar wel een met verstrekkende gevolgen.
De jongeman die langs fietste smakte keihard met zijn hoofd tegen het asfalt waardoor hij bewusteloos raakte. Later bleek hij een schedelbasisfractuur, diverse botbreuken, geheugenverlies en blijvende gehoorschade te hebben opgelopen. Hij heeft maandenlang veel pijn gehad en zijn revalidatie verliep moeizaam. Het was de vraag of hij, een veelbelovende student, nog ooit de oude zou worden.
Als de rechter begint met het onderzoek ter terechtzitting, kan onze verdachte het na amper twee zinnen al niet meer droog houden en begint ze zachtjes te huilen. Als ze een zakdoekje naar haar ogen brengt, zie ik dat haar handen trillen.
Het gebeuren heeft haar flink aangegrepen. Zij heeft zelf een tijdje niet kunnen werken omdat ze er helemaal doorheen zat. Uit bestudering van het dossier weet ik dat ze nooit iets heeft misdaan, dat ze een hardwerkende dame is en dat ze op verschillende manieren heeft geprobeerd om contact op te nemen met het slachtoffer om haar excuses aan te bieden. De man en diens familie zaten daar echter niet op te wachten.
Dit zijn zaken waarin ik ontzettend worstel met de strafmaat. Aan de ene kant is er immers die nietsvermoedende jongeman die gewoon netjes op het fietspad fietste en door een noodlottig toeval op het verkeerde moment op de verkeerde plaats was waardoor hij buiten zijn schuld zwaar gewond raakte.
Aan de andere kant is deze verdachte geen crimineel die dit expres heeft gedaan maar juist een normale, nette burger zoals u en ik. Alleen had zij de pech dat ze in die fractie van een seconde waarin ze vergat te kijken het leven van het slachtoffer voorgoed heeft veranderd.
Deze wetenschap alleen al zal voor haar zwaarder zijn dan eender welke geldboete of ontzegging van de rijbevoegdheid.
© Pascale Bruinen
Deze column is op 8 januari 2015 verschenen in het Algemeen Dagblad.
cool columns 
Heel herkenbaar. Hoop het zelf nooit mee te maken. Niet als automobilist en ook niet als fietser. Ik probeer altijd en eeuwig op te letten, maar zoals boven beschreven. Dat ene moment dat je toch niet helemaal goed oplet … Verschrikkelijk voor het slachtoffer en ook verschrikkelijk voor de vrouwelijke verdachte.
Een mooie column Pascale, over een thema waarmee ieder van ons te maken zou kunnen krijgen. Op de ene of de andere manier. Jouw dilemma herken ik bij rechters die momenteel aan het woord komen in de documentairereeks “Kijken in de ziel van” rechters. De maker van dit programma Koen Verbraak blijkt in staat te zijn om rechters tot zeer bijzondere uitspraken te laten komen. Hier blijkt hoe graag rechters iets over zichzelf willen vertellen. Dat gebeurt alleen maar omdat Koen Verbraak een uiterst betrouwbare en integere onderzoeksjournalist is.
Misschien zou dat ook eens iets zijn voor de staande magistratuur.
Dank je Jacques. Ja, ik vind de reeks niet compleet zonder dat ook de officieren aan het woord komen (advocaten en rechters hebben we immers al gehad). Sterker nog, ik had laatst een interview in Hilversum voor het radioprogramma NTR Academie op radio 5 en toen heb ik precies dezelfde suggestie gedaan dus wie weet…
Ja, en wat was jouw eis? En het vonnis?!
Hallo Wim, mijn exacte eis weet ik niet meer maar die was mild (een geldboete en een stukje voorwaardelijke ontzegging van de rijbevoegdheid), de rechter heeft in het vonnis daar wel nog iets meer van afgedaan.
Verschrikkelijk hoe kom je daarover heen!Het onverwachte kan je leven bepalen deze mevrouw heeft al een forse straf je zal maar rechter wezen om tot een uitspraak te komen phh Mevrouw de Officier hier zijn alleen maar verliezers.Het noodlot wat toesloeg.afz N.Lindhout.
Heel triest. Ik ken ook zo iemand. Bovenop dat alles dan nog een bekende Belg…de pers er nog eens bovenop. Hij leek wel de grootste crimineel want hij had dat gedaan. Erg. Pas op, ik begrijp de slachtoffers maar het is een ongeluk, een onvoorzichtigheid. We hebben allemaal wel eens een moment van onoplettendheid.