De dennenaalden zijn met moeite uit het karpet gezogen. De champagnefles ligt in de glasbak. Het nog op de valreep gekochte Oudejaarslot heeft wéér geen miljoenen opgeleverd. De overgebleven, naar ranzig vet ruikende, oliebollen zijn in de vuilnisbak gekieperd, samen met de uiteengespatte droom van een rijkeluisleventje.

Het straatbeeld buiten levert al evenmin vrolijk stemmende taferelen op. Het rode, door de aanhoudende regen soppig geworden karton van menige afgeschoten vuurpijl ligt afgedankt in de goot. Als stille getuige van het zoveelste feest dat over and done is.

Januari. Een vreemde, nikserige maand. De feestdagen en vrije dagen zijn achter de rug, carnaval duurt nog even en het voorjaar is nog heel, heel ver weg. Eigenlijk een maand die je zou moeten kunnen overslaan. Of, nog beter, die je in zijn geheel in een ver, tropisch oord zou moeten kunnen doorbrengen.

Officieel is de eerste maand van het jaar de louwmaand oftewel looimaand. Louw komt van “looien” omdat in januari de huid van geslachte dieren werd gelooid. Hmm, niet erg tot de verbeelding sprekend anno 2014.

De naam van de eerste maand van het jaar is kennelijk afgeleid van Janus, de Romeinse God van deuren en poorten en van alle begin. Onze Janus had twee gezichten waarmee hij tegelijkertijd zowel in het verleden als in de toekomst kon kijken. Nou, dát vind ik wel erg handig. Vooral het deel van in de toekomst kijken zou soms uitkomst kunnen bieden. Bijvoorbeeld voor dat Oudejaarslot.

Enfin, wat ik maar wil zeggen is dat die eerste 31 dagen van onze kalender vaak nogal tegenvallen. Zeker na de hoog opgelopen verwachtingen rondom de feestdagen en die onvermijdelijke goede voornemens die vaak zo rond de helft van de maand – nu dus – al compleet zijn verdampt.

Zonde dus van dat dure abonnement op de sportschool dat je in een vlaag van verstandsverbijstering hebt aangeschaft terwijl je diep in je binnenste eigenlijk al weet dat je na een aantal keren fikse spierpijn toch niet meer gaat. Of jammer van die nicotinepleisters die je meteen maar met tig stuks tegelijk hebt ingeslagen omdat je dit keer wél echt zou gaan stoppen met roken (not). En iedere week iets leuks doen met zijn tweetjes is na amper veertien dagen al honderd procent mislukt, met dank aan overvolle agenda’s en de verantwoordelijkheid voor de kids én je ouders.

Daarom is mijn goede voornemen voor 2014 om geen goede voornemens te hebben. Dus die heb ik nu al waargemaakt. Lekker makkelijk. En voor al die andere voornemens die ik niet heb gemaakt, hoef ik straks ook niet uit te leggen waarom er niks van terecht is gekomen.

Hoewel. Vorige week zag ik één goed voornemen waar ik vierkant achter sta. Het betreft een advertentie van een site voor goedkope vliegtickets en luidt als volgt: “Meer genieten is óók een goed voornemen”.

Inderdaad.

En daar mogen jullie mij in 2015 op afrekenen.

© Pascale Bruinen