Modepolitie

Als officier van justitie hoefde ik me zelden te bekreunen over wat ik nu weer eens aan moest trekken. Want als de zittingzaal riep, was ik het overgrote deel van de dag onder de pannen in mijn vrijwel alles verhullende toga.

Voordeel: ik had niet veel werkkleding nodig. Hoewel dit bij nader inzien meer een nadeel was, want zo had ik ook geen excuus om vaker te gaan shoppen. Nog een pré: eventuele post-vakantiekilootjes vielen niemand op in mijn oversized toga maatje XXXL. Voorwaar géén little black dress. Als ik ook nog verplicht getooid met een pruik naar zitting had gemoeten, zou ik zelfs geen last meer hebben gehad van een bad hair day. Ideaal toch?

Maar nee, hier in Nederland moeten officieren met hun eigen haar naar zitting. En die zwarte toga was en is, nou ja, heel erg zwart. Vooruit, de witte bef doorbreekt het nog een klein beetje, maar voor de rest… Het is al met al een wonder dat officieren – zelf nota bene hoeders van de wet – nog niet massaal zijn opgepakt door de modepolitie.

Daarom is het de hoogste tijd dat dit kledingstuk ein-de-lijk eens wordt gepimpt. Ik roep alle fashiondesigners daarom hierbij op hun tanden eens te zetten in Project Courtroom. Eens zien wat dat gaat opleveren. Al zal er eerst een heuse wetswijziging nodig zijn omdat zelfs de eisen waaraan een toga moet voldoen wettelijk zijn vastgelegd.

Misschien wordt het wel een toga in ingetogen beige voor een zedenzaak, een veelkleurige toga met speciaal draaideur-effect voor veelplegers en een witte toga met in het midden een uit de kluiten gewassen lieveheersbeestje voor geweldzaken. Ik zie het meteen voor me.

En natuurlijk kunnen aanklagers niet zonder een his and hers-versie voor formele gelegenheden, bijvoorbeeld bij de officiële installatie van een nieuw lid van de rechterlijke macht. Voor de dames zachtroze, uiteraard afgewerkt met de nodige glitters. Voor de heren nachtblauw, voorzien van een satijnen bies. Vanzelfsprekend afgemaakt met een customized bef voor iedereen.

Zeker weten dat het Openbaar Ministerie voortaan de blits zal maken in elke zittingzaal.

Aldus zou ik requireren tot spoedige aanbesteding van dit project.

© Pascale Bruinen

Deze column is eerder verschenen in het Algemeen Dagblad.

IMG_1068

Kinderen geen bezwaar?

Dit is een bloemlezing over het ouderpaar dat iedereen wel in zijn vrienden- of kennissenkring heeft.  Namelijk het stel dat onze aarde heeft verrijkt met de beste, liefste en intelligentste kinderen van de hele wereld en dat op alle mogelijke manieren aan je wil laten merken.

Bijvoorbeeld door eindeloze toegeeflijkheid. Zelfs de onnozelste opvoeder weet inmiddels dat dit resulteert in kinderen die erger zijn dan, pakweg, Chuckie (je weet wel, die kwaadaardige pop die tot leven kwam en iedereen uitmoordde). Niettemin gebeurt het en vaak heb je de pech dat je er zelf ongewild met je neus bovenop staat. Het grootste horrorscenario is als je zelf (bewust en misschien wel vanwége deze lichtende voorbeelden) géén kinderen hebt en om duistere redenen besloten hebt om met zo’n kinderrijk stel op vakantie te gaan.

In de praktijk is het een ware hel om deze “vakantie” tot een goed einde te brengen.  Want wie wordt er nu niet gillend gek als het kind:

–       voor de 121e keer die dag (met succes!) jengelt voor een ijsje;

–       hierna uitgerekend overgeeft op jouw “little black Armani dress”;

–       expres hard en vlak langs je rent op het strand als je je net hebt ingesmeerd;

–       luidkeels “ik ben zo moe-oe-oe” schreeuwt, weigert te eten als je eindelijk die felbegeerde tafel hebt gereserveerd in dat supercoole restaurant maar erna vrolijk en kwiek rondhupst als er souvenirs kunnen worden gekocht;

–       (speciaal voor de mannen onder ons) bij het voetballen “per ongeluk express” doelgericht schiet op de edele delen;

–       het heel normaal vindt om jouw net aangeschafte Gucci-zonnebril af te pakken om te onderzoeken hoe buigbaar het montuur nu eigenlijk precies is, onderwijl enthousiast toegejuicht door zijn trotse ouders die met stemverheffing aangeven dat het zo goed is dat hij zelf zoveel wil ontdekken?

Zelfs good old dr. Spock zou voor minder van de brug willen springen, toch? Natuurlijk zouden de ouders het boetekleed moeten aantrekken, maar daar denken ze zelf diametraal anders over. In plaats van deze monstertjes op een consequente manier fatsoen, gehoorzaamheid en Rust/Reinheid/Regelmaat bij te brengen, moedigen ze verkeerd gedrag net aan. Ze kijken immers vertederd glimlachend toe als het kind expres boert aan tafel, je-en jij’t tegen iedere volwassene die het tegenkomt en om 01.00 u ’s nachts de boel helemaal afbreekt, compleet doorgedraaid van het in rap tempo opgebouwde slaaptekort.

Eén voordeel heeft het wel. Als maar genoeg koppels samen met zo’n ouders en kinderen op vakantie gaan zal het in Nederland de komende jaren een stuk minder dichtbevolkt zijn.

© Pascale Bruinen

Jahaa, kom maar op met de verhalen want die zijn er. Zeker weten! Een advies: doe het geanonimiseerd als de relatie met de ouders in kwestie je nog wat waard is. En juist met naam en toenaam als je ze toch echt nóóit meer wilt zien.