Gedachtenkracht

Van alle krachten die bestaan is die van onze geest wellicht de meest onderschatte. Daar bevindt zich je verbeeldingskracht, een unieke capaciteit waarmee we onszelf door tijd en ruimte kunnen verplaatsen zonder dat we fysiek ook maar één stap hoeven te zetten. Je zit bijvoorbeeld op het werk in een saaie vergadering en je gedachten dwalen al snel af naar die heerlijke strandvakantie. In een fractie van een seconde voel je weer de warmte van de zon op je gezicht en proef je opnieuw dat verkoelende roseetje. Je lijf zit dan wel op kantoor, maar je geest vertoeft lekker ver weg in het zonnetje.

Iedereen heeft dagelijks minimaal 50.000 gedachten. Het overgrote deel daarvan vergeten we weer onmiddellijk. Van alle gedachten die we bewust registreren is maar liefst 75% negatief van aard. Dat kan variëren van piekeren over een vervelende opmerking van je schoonmoeder tot bezorgd zijn over die grote presentatie van overmorgen. Wat we denken houdt verband met onze conditionering. Ieder mens wordt beïnvloed door opvoeding, scholing, opinies van vrienden en dergelijke. Als je de pech hebt dat je een leraar had die je steeds vertelde dat je nooit iets zou bereiken of een moeder die altijd zeurde dat je te dik was, doet dat iets met je zelfbeeld. Op den duur gaat je geest dit echt geloven met als gevolg dat je je er ook naar gaat gedragen. Henry Ford, de oprichter van het gelijknamige automerk, sloeg daarom de spijker op zijn kop toen hij zei: ‘Of je nu denkt dat je iets kunt of dat je iets niet kunt, in beide gevallen heb je gelijk’.

Gelukkig kun je hier zelf iets aan doen! De meeste mensen leven in alle hectiek van de dag op de automatische piloot en worden dus geleefd. Maar je kunt het stuur weer zelf overnemen door welbewust naar je opkomende gedachten te kijken. Is het een positieve of een negatieve gedachte? Sta jij op met ‘Als het maar niet gaat regenen’, ‘Ik hoop niet dat de baas een slechte bui heeft’ of ‘Ik ben bang dat ik te laat kom’? Zeg dan ‘STOP!!!’ tegen jezelf en draai de gedachten om zodat ze positief van aard worden: ‘Het blijft lekker droog vandaag!’, ‘De baas is vast in opperbeste stemming’ en ‘Fijn dat ik ruim op tijd ben’. Wat ook helpt, is lief zijn voor jezelf. Vergeef jezelf als je iets fout doet en lach erom in plaats van jezelf eindeloos te blijven pijnigen. Toegegeven, positief denken en jezelf behandelen als je beste vriend(in) vergen beide enige oefening (been there, done that) én volharding maar je leven wordt er echt beter, mooier en relaxter door.

Dat komt door de wet van de aantrekkingskracht. Deze universele natuurwet is zo echt als de wet van de zwaartekracht en houdt – simpel gezegd – in dat je aantrekt wat je denkt (positief of negatief). Wat begint als een gedachte in je geest verwezenlijkt zich zo in de zintuiglijk waarneembare wereld. Het woordje ‘niet’ maakt echter geen deel uit van de vocabulaire van deze wet. Als je dus voortdurend denkt ‘Ik wil niet ziek worden’, zal dit juist in tegenovergestelde vorm worden opgevat.

Het Chinese spreekwoord ‘Pas op met wat je wenst, want je wens zou nog wel eens uit kunnen komen’ vat de kern van de wet van de aantrekkingskracht prachtig samen.

Neem dus verantwoordelijkheid voor al je gedachten door ze bewust te bekijken en de negatieve denktrant stelselmatig om te draaien.

Want je gedachten van nu vormen je werkelijkheid van morgen.

© Pascale Bruinen

Deze column is eerder verschenen als blog in de serie ‘Goeroe op gympen’ op Chapeau Magazine.com

unknown

Het S-woord

In onze westerse wereld lijkt tegenwoordig geen enkel taboe meer te bestaan. Grof geweld, kinky seks, we zijn er inmiddels immuun voor. Maar laat het woord ‘spiritualiteit’ vallen en veel mensen schieten spontaan in een kramp. Ze weten zich er eenvoudigweg geen raad mee. Want ondanks dat er steeds meer belangstelling bestaat voor zingeving – denk maar aan mindfulness, yoga en meditatie -ligt het S-woord velen zwaar op de maag.

Tot een paar jaar geleden kreeg ik zelf ook spontaan rode vlekken in de hals als ik alleen al het woord hoorde. Ik kon er niets mee, omdat het voor mij symbool stond voor alles waar ik wars van was: zweverigheid, verschijnselen die niet rationeel verklaard konden worden en vage figuren (om niet te zeggen oplichters) die over de rug van verdrietige mensen grof geld verdienden door te beweren dat ze ‘contact’ maakten met gene zijde. Ik associeerde spiritualiteit met mensen die in rozerode gewaden de hele dag door ‘Ommmmmmm’ aan het chanten waren en 24/7 op klankschalen sloegen, totaal onbewust van wat er zich in de ‘echte’ wereld van alledag afspeelde. Mannen en vrouwen die op een naïeve manier in het goede van de mens geloofden in weerwil van alle bewijzen van het tegendeel. Dwaze dagdromers die via collectieve meditatie de wereld probeerden te redden van de ondergang.

Hoezo vooroordelen?

Mijn vertekende beeld van spiritualiteit werd destijds grotendeels gekleurd door mijn toenmalige werk als officier van justitie. In die baan werd ik immers al jarenlang geconfronteerd met de verschrikkelijke dingen die mensen elkaar aandoen. Deze beroepsdeformatie leed er stapsgewijs toe dat mijn vertrouwen in de medemens steeds minder werd.

Iemand wiens core business het is om mensen strafrechtelijk te vervolgen zodat ze voor straf moeten gaan werken, geldboetes dienen te betalen, niet langer hun auto mogen besturen, (langdurig) naar de gevangenis moeten of zelfs in de TBS met dwangverpleging terecht komen, maakt niet veel vrienden. Vanwege de veiligheidsrisico’s bleef ik daarom low profile, was ik heel voorzichtig in het aangaan van nieuwe contacten en hield ik me verre van sociale media. Zo werd ik langzaam maar zeker steeds geslotener, totdat ik uiteindelijk zo potdicht zat als een oester met watervrees. Dit zorgde voor een enorm gemis aan verbondenheid met alles en iedereen.

Tenslotte moest ik altijd op zoek naar keiharde bewijzen dat een verdachte het tenlastegelegde strafbare feit had gepleegd. Zo niet, zou de zaak immers resulteren in een vrijspraak. Vandaar dat ik als nuchtere jurist nooit iets geloofde totdat ik dat onomstotelijk met objectieve argumenten kon staven.

Maar dan overlijdt mijn vader. Na een intens rouwproces gebeurt er iets in mijn leven dat zó bijzonder is, dat het mijn wereld totaal op zijn kop zet en mij voorgoed verandert. Dit magische voorval leidt er uiteindelijk zelfs toe dat ik mijn baan als officier opgeef om mijn droom, een bestaan als schrijver, te kunnen waarmaken. Sindsdien omarm ik spiritualiteit en geloof ik op voorhand alles totdat het tegendeel blijkt.

Dit transformatieproces heb ik beschreven in mijn tweede boek, ‘Het jaar van de uil’, dat onlangs is uitgekomen. Als motto voor mijn boek heb ik een citaat gekozen van de Belgische arts en psycholoog Gerbert Bakx:

‘Spiritualiteit is niets anders dan ontvankelijkheid voor schoonheid die we niet kunnen verklaren.’

Mooier had ik het S-woord zelf niet kunnen omschrijven.

© Pascale Bruinen

Deze column is eerder verschenen als blog op Chapeaumagazine.com

de-wolk-van-word-spiritualiteit-16078749

Deze column is op 6 oktober 2016 als blog verschenen op www,chapeaumagazine.com.