Think pink!

Loyal readers of this blog already know it: my trademark is a pink tulip and there sure is a reason for this. To say I have a soft spot for pink is putting it mildly. I loooove pink. Not only the pastel colours, but also and especially fuchsia. I can’t help it but pink makes me happy.

Nonetheless I have long since resisted succumbing to the lure of fifty shades of red-mixed-with-white (or the other way around.) Maybe because I’m supposed to be a grown woman and pink usually is associated with an immature girly kind of taste in, well, everything.

In fashion I noticed this problem pretty soon. I had a nice skirt in soft pastel colors and was yearning to find matching soft pink tights. Well, forget it. They just didn’t seem to exist in women’s sizes. But as I am not one to give up easily, I finally found them between the children’s clothing items at H & M just when I was about to collapse from sheer physical exhaustion (mental note to self: next time, go there first since they carry young girls’ sizes that also fit slim women.)

When I surf the net looking for the meaning of the color pink, I encounter the site of Perron 11. There, Jennifer van der Meer descibes it as follows: “Pink is the color of passion, love, kindness, femininity, truth, peace, care, sweetness, trust, pragmatism, initiative, rational and calm power, humor, compliance, self-respect and appreciation for another, faithfulness, independence and tolerance.” Oh well, you won’t hear me complaining about all that, no sir! And could it be a mere coincidence that next to this definition I find the image of a cute little pink owl?

roze uiltje

Thinking about my special experience with my “own” owl in the tree of my backyard I tend to think not (to readers who don’t know what I’m talking about, I recommend that you read the columns on this blog with the title “Het jaar van de uil” (1) en (2) – in that order – and then you’ll understand why (unfortunately though, these columns have not yet been translated to English).

Reinforced by this characterization of my favorite colour, I decided to make up for all these years that I didn’t dare to admit I love pink. So what if everyone thinks I have never outgrown my teens? I refuse to be ashamed (anymore).

And thus I decided that I could very well turn my study into an oasis of pink. After all, it is my study so I can do with it as I please, thank you very much (ok, so H., my significant other, also uses the computer there once in a while, but that doesn’t count). So I fearlessly bought a carpet in a bright shade of pink that I put right smack in the middle of the room. No evading that one.

Fortunately, the rest of the room is very light: the walls, curtains and desk are all white and one wall is from floor to ceiling covered in white high gloss cabinets. The shelves are filled with lots of books and pictureframes (and yes, some of them are fuchsia. Not the pictures, but the frames). Therefore, I decided the room could do with different kinds of pink. So I put a fuchsia laptopholder on my desk that instantly makes it look a lot nicer, dotted the window-sill with pink candles and put some bright pink cardboard boxes on the shelves. The result? A welcoming, happy and vibrant working environment that radiates a lot of positive energy and pizzaz.

I even dared to put some pink shades in my livingroom (as in: throw pillows, paintings and flower pots), but because H. also resides here and has to be comfortable (and he sure is, ask him), I combined it for his sake with some fresh limegreen just to be on the safe side. For spring and summer that is, because when daylight saving time ends, so does the summery colour in my interior decorating  so in October it will be replaced by warm and rich dark brown hues (I’ll get back to you on that one later on on this blog).

Pink continues to show up in different places, though. In my garden, you’ll look in vain for yellow, orange or red flowers but what you will encounter are pink, purple and white ones.

All-in all, I found out that turning fifty is great.

If only for the prerogative to finally think pink.

© Pascale Bruinen

 

Think pink!2

 

 

 

I see the world in pink, even without my sunglasses on…

Kleur bekennen

Trouwe lezers van mijn blog weten het al lang: mijn logo is de roze tulp en dat is niet voor niets. Om te zeggen dat ik een speciaal plekje in mijn hart heb voor de kleur roze is namelijk een understatement. I loooove pink. Niet alleen de pastelkleuren, maar ook en vooral fuchsia. Ik kan er niets aan doen maar roze maakt me gelukkig.

Desalniettemin heb ik de drang om toe te geven aan de roep van 50 tinten rood gemengd met wit (of andersom) lang kunnen weerstaan. Misschien omdat ik word verondersteld een volwassen vrouw te zijn en roze meestal wordt geassocieerd met een kinderachtige smaak in, wel, alles.

In de mode zag ik dit probleem al snel opdoemen. Zo heb ik een leuke rok in zachte pasteltinten en was ik naarstig op zoek naar een bijpassende lichtroze maillot. Nou, vergeet het maar. In een vrouwenmaat scheen een dergelijke beenbekleding niet te bestaan. Maar omdat ik van nature een nogal vasthoudend typetje kan zijn, heb ik zo’n maillot – juist op het moment dat ik de totale uitputting nabij was – uiteindelijk gevonden…op de kinderafdeling van de H & M (mentale reminder aan mezelf: volgende keer daar eerst beginnen met mijn zoektocht omdat ze meisjeskleren hebben die slanke vrouwen ook goed passen).

Sinds ik vijfitg ben geworden, ben ik op verschillende manieren boven mezelf uitgestegen. Een ervan is dat ik nu niet langer wil doen alsof ik niet van roze houd. Nou én als anderen daardoor denken dat ik mijn tienertijd nooit ben ontgroeid. Ik schaam me er niet (meer) voor.

Als ik op internet zoek naar de betekenis van de kleur roze, kom ik uit bij de site Perron 11. Jennifer van der Meer omschrijft het daar als volgt: “Roze is de kleur van passie, liefde, vriendelijkheid, vrouwelijkheid, waarheid, vrede, zorg, zoetheid, vertrouwen, pragmatisme, initiatief, rationele en kalme kracht, humor, meegaandheid, zelfrespect en waardering voor de ander, trouw, onafhankelijkheid en tolerantie.” Mwah, daar doe ik het wel voor, hoor. En zou het toeval zijn dat daarbij dit symbool van een schattig roze uiltje staat?

roze uiltje

Gelet op mijn bijzondere ervaring met mijn “eigen” uil in de boom van mijn achtertuin ben ik geneigd te denken van niet (lezers die niet weten waar ik het over heb, raad ik aan om op deze blog de column “Het jaar van de uil” (1) en (2), in die volgorde, te bekijken en dan begrijpen jullie wel waarom).

Enfin, gelet op mijn respectabele leeftijd gooi ik me nu dus in de bocht om al die verloren jaren in te halen en heb ik onlangs besloten dat ik recht heb op een studeer/werkkamer die ruimhartig is gedecoreerd met allerlei tinten roze. Het is immers mijn werkkamer dus kan ik daarmee doen en laten wat ik wil (OK, H. zit er ook af en toe achter de computer maar dat telt niet).

Om te beginnen heb ik een vloerkleed gekocht in een heldere en vrolijke kleur roze dat ik wham bam! midden in de kamer heb neergelegd. Daar kan niemand meer omheen. De rest van de kamer is heerlijk licht dus dat kan deze ruimte echt wel hebben. De muren, gordijnen en meubels zijn allemaal wit. De open planken staan vol met boeken en ingelijste foto’s. En ja, sommige daarvan zijn fuchsia (de lijstjes, niet de foto’s).

Op mijn bureau staat een fuchsia laptophouder die er onmiddellijk voor zorgt dat ik goede zin krijg. Het hele bureau fleurt ervan op. De roze theelichtjes op de vensterbank en roze kartonnen dozen op de planken zorgen voor een warme maar tegelijk vrolijke omgeving die me in de armen sluit zodra ik binnen kom. De positieve energie die er van uitgaat is onmiskenbaar en draagt bij aan een groot gevoel van tevredenheid.

Ik heb zelfs de nodige roze tinten in onze huiskamer geïntroduceerd (bijvoorbeeld op kussens, schilderijen en bloempotten), al heb ik ze daar gecombineerd met limoengroene accessoires omdat H. zich daar ook nog prettig moet kunnen voelen (en dat doet hij, écht, vraag het hem anders maar). Maar sowieso is dit slechts de zomerkamer, want als straks in oktober de klok weer een uur wordt teruggezet verandert ook de totale inrichting en schakel ik over op warme en donkerdere kleuren (maar daar kom ik nog wel een ander keertje op terug).

Roze doemt ook op buitenshuis. Zo zul je in de tuin tevergeefs zoeken naar gele, oranje of rode bloemen. Daarentegen zul je wel witte, rose en paarse bloeiers in vol ornaat kunnen bewonderen.

Tot dusverre ben ik van mening dat vijftig worden fantastisch is.

Al is het alleen maar vanwege het voorrecht om eindelijk kleur te durven bekennen.

© Pascale Bruinen

Think pink!2